Archidiecezja Wrocławska

Sanktuarium NMP Adorującej

Adres: pl. Katedralny 18; 50-329 Wrocław
71/322-25-74

Godziny Mszy św.:
W niedziele: 7.00, 8.30, 10.00, 11.30, 13.00, 16.30, 18.30
W dni powszednie: 6.30, 7.00, 8.00, 9.00, 18.30
W soboty: 8.00, 9.00, 18.30

Nabożeństwo Gorzkich Żali:
Niedziele Wielkiego Postu, godz. 17.30

Nabożeństwa Drogi Krzyżowej:
Piątki Wielkiego Postu godz. 8.30 i 19.00

Okazja do spowiedzi św.:
W niedziele i święta nakazane: podczas Mszy św.
Od poniedziałku do piątku: godz. 6.30-13.00 i 1.00-19.00
W soboty: godz. 8.00-13.00 i 18.00-19.00

Pieczątka: dostępna przy I stacji Drogi Krzyżowej.

Jak dojechać?
Przystanek w pobliżu: Katedra
T: 2, 10; A: 704, 914, A, C, N

Przystanek w pobliżu: pl. Bema
T: 6, 8, 9, 11, 17, 23; A: 128, C

Historia katedry
Archikatedra pw. św. Jana Chrzciciela zwana Matką kościołów śląskich – jest najwspanialszym zabytkiem gotyckiej architektury sakralnej. Historia tej świątyni zaczyna się od zjazdu gnieźnieńskiego, kiedy to w 1000 roku utworzono biskupstwo wrocławskie, obok krakowskiego i kołobrzeskiego. Przez wieki ulegała wojennym zniszczeniom i pożarom.
Odbudowana już w 1951 r. została konsekrowana przez abp. Stefana Wyszyńskiego – prymasa Polski.
We wnętrzu katedry podziwiać można cenne zabytki rzeźby i malarstwa: tryptyk Zaśnięcia Najświętszej Marii Panny z 1552 r. (przeniesiony z Lubina), murowana ambona (1723), dębowe stalle powstałe w latach 1662-1665, a także liczne nagrobki z okresu średniowiecza, manieryzmu i baroku. Katedra ma aż 21 kaplic, z których godne uwagi są przede wszystkim: św. Elżbiety (1680-1686) i Elektorska (1716-1721) będąca dziełem wybitnego wiedeńskiego architekta J.B. Fischera von Erlach.

W prezbiterium znajduje się srebrny ołtarz św. Jana Chrzciciela (1591 r.) fundacji biskupa Andreasa Jerina.

Na wieżach świątyni znajduje się punkt widokowy, na który można dostać się windą.

www: http://www.katedra.archidiecezja.wroc.pl/

Adres: Sołtysowice, ul. Redycka 10/12
51-169 Wrocław
Telefon parafialny: 71/325 04 29

Godziny Mszy św.
W niedziele: 8.00, 10.00 (rodzinna), 11.30, 18.00
W dni powszednie: 6.30, 9.00 i 18.00

Gorzkie Żale
W niedziele o godz. 17.00

Droga Krzyżowa
Po Mszy o godz. 9.00; 17.30 dla dzieci; 19.30

Dodatkowe nabożeństwa 
W dni powszednie 8.45 Koronka do Miłosierdzia Bożego.
W środy Adoracja N. Sakramentu po Mszy wieczornej do godz. 21.00
W I. piątki miesiąca o 23.30 nocna adoracja N. Sakramentu dla mężczyzn
Nabożeństwa pierwszych sobót miesiąca o 17.15
W czwartki po wieczornej Mszy Świętej modlitwa Wspólnoty Krwi Chrystusa

Okazja do spowiedzi św.
15 minut przed Mszą Św.

Jak dojechać?
Przystanek: Redycka: A 116, 119

Historia kościoła i parafii

Pierwsze starania o budowę kościoła i utworzenie parafii na terenie Wrocławia Sołtysowic podjęto już w roku 1938. Rozbudowywano tu Cukrownię i Młyn, a co za tym idzie również osiedle, stąd wzrastała liczba mieszkańców. Pierwszym proboszczem dla planowanego kościoła, który miał być poświęcony św. Albertowi Wielkiemu, został ks. Józef Engelbert. On to 7 grudnia 1938 r. nabył działkę pod budowę świątyni (u zbiegu obecnych ulic Sportowej i Przybyszewskiego), a projekt budowy opracował architekt p. Lawatsch. Budowy jednak nie rozpoczęto z powodu wybuchu II wojny światowej. 30.11.1960 r. zostaje poświęcona mała salka katechetyczna w domu państwa Waliszewskich przy ul. Gimnazjalnej. Przez 30 lat, w każdy wtorek i środę prowadziły tu katechezę na zmianę dwie zakonnice: s. Marta i s. Angelika.

W 1988 r. architekt p. Paweł Ogielski przedstawił projekt kościoła w Sołtysowicach podczas spotkania przełożonych wrocławskiej Prowincji Zakonnej Franciszkanów. We wrześniu 1988 r. p. Eugenia Kulpita przekazała w darze swój dom, ogród i pomieszczenia gospodarcze pod budowę kaplicy. W tym samym roku kaplica została poświęcona przez ks. bp Tadeusza Rybaka i rozpoczęła się praca duszpasterska prowadzona przez oo. franciszkanów na terenie dzielnicy Wrocław Sołtysowice. Pierwszym opiekunem „parafii” został o. Gerard Glaeser.

W 1990 rozpoczynają się pierwsze wykopy pod fundamenty na nowy kościół. Budowę i duszpasterstwo przejmuje o. Stanisław Paszewski, proboszcz parafii na Karłowicach. 20 sierpnia 1992 parafia na Sołtysowicach została erygowana. Jej patronem został św. Albert Wielki – kapłan, dominikanin, średniowieczny Doktor Kościoła, pochodzący z Niemiec, nauczyciel św. Tomasza z Akwinu. Wezwanie nawiązuje do kościoła, który miał powstać w Sołtysowicach przed II wojną światową. Drugorzędną Patronką parafii została Matka Boża Anielska. Proboszczem zostaje mianowany o. Stanisław Paszewski. W noc Bożego Narodzenia 25.12.1995 r. po raz pierwszy została odprawiona Msza św. w nowym kościele. Przed Mszą św. przeniesiono Przenajświętszy Sakrament z kaplicy do nowego kościoła i umieszczono w tabernakulum, poświęconym przez o. prowincjała Błażeja Kurowskiego.

W roku 2000 poświęcono kapliczkę MB Fatimskiej, którą postawiono na terenie parafii u zbiegu ulic Lekcyjnej i Redyckiej.

Z okazji odpustu parafialnego w 2000 roku nasza parafia wzbogaciła się o relikwie św. Alberta Wielkiego, które przywędrowały do nas z dalekiej Kolonii.

W 2004 o. prowincjał Wacław Chomik erygował Drogę Krzyżową na Kalwarii Sołtysowickiej.

W 2008 rozpoczęły się prace rozbiórkowo-budowlane, związane z wybudowaniem w Sołtysowicach obiektu klasztorno-duszpasterskiego dla przyszłej wspólnoty franciszkanów.

W roku 2009 przy naszej parafii zawiązała się adoracyjna wspólnota Krwi Chrystusa.

W roku 2012 o. Emilian Gołąbek zastąpił na stanowisku proboszcza po 20 latach wytężonej pracy o. Stanisława Paszewskiego. Wraz z o. Emilianem do nowo wybudowanego klasztoru wprowadziło się 4 współbraci i utworzyło w tym miejscu nową wspólnotę franciszkańską. Od 2019 roku proboszczem jest o. Faustyn Zatoka.

Parafia gościła młodzież podczas Światowych Dni Młodzieży w roku 2016 oraz spotkania Taize w roku 2019.

W parafii działa Stowarzyszenie Krwi Chrystusa, LSO, Zespół Caritas, Schola Dziecięca, Chór, Franciszkański Zakon Świeckich, Krąg Biblijny, Różaniec rodziców za dzieci, Wspólnota Miriam, Kościół Domowy.

Wittiga 10
51-628 Wrocław
tel.: 71/348-20-22

Godziny Mszy Świętych
W niedziele i święta: 7.30, 9.00, 10.30, 12.00 (z udziałem dzieci – Kościół Bożego Ciała), 13.30, 16.00 (akademicka (z wyjątkiem ferii świątecznych) – Kościół Bożego Ciała),
18.30, 20.00 (akademicka (z wyjątkiem ferii świątecznych) – Kościół Bożego Ciała)
W dni powszednie: 8.00, 18.30, 19.30 (akademicka w kościele Bożego Ciała – oprócz sobót)

 Droga Krzyżowa
W piątki: 8.30; 17.00 (dla dzieci); 18.00; 19.00 (dla studentów)

 Gorzkie Żale
W niedziele o godz. 17.45

 Okazja do spowiedzi św.
15 minut przed Mszą i w trakcie Mszy Św.

 Dodatkowe nabożeństwa
Nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy: środy, godz. 18.00
Godzinki ku czci Niepokalanego Poczęcia NMP: niedziele, godz. 8.30

 Jak dojechać?
Przystanek: Tramwajowa: T 2, 4, 10; A 145, 146, 701, 715

Historia parafii

Biskup wrocławski Kardynał Adolf Bertram kupuje parcelę od szpitala św. Łazarza wraz ze starym piętrowym budynkiem i oddaje ją na własność Zgromadzeniu Redemptorystów 10 listopada 1918 r. W styczniu 1919 przystąpiono do budowy kościoła, która trwała zaledwie 7 miesięcy.
Tenże sam kardynał w 1941 r. ustanawia przy tym kościele pomocnicze duszpasterstwo, wydzielone z parafii św. Rodziny.
Historyczny moment nastąpił w dniu 18 marca 1951 r., w tym bowiem dniu nastąpiło utworzenie parafii Matki Bożej Pocieszenia we Wrocławiu.
Stacje Drogi Krzyżowej wykonała pani Anna Szmatuła.
W naszej parafii znajduje się Sanktuarium Golgoty Wschodu, gdzie organizowane są w ciągu roku nabożeństwa religijno-patriotyczne obejmujące: Rodzinę Katyńską, Sybiraków i Sybiraków-Afrykańczyków.
Przy parafii od przeszło 30 lat istnieje również Duszpasterstwo Akademickie Redemptor.

Kuźniki, ul. Koszalińska 15
54-316 Wrocław
tel.: 71/357 54 68

Godziny Mszy Świętych
W niedziele i święta: 7.30, 9.30 (z liczniejszym udziałem młodzieży), 11.00
(z liczniejszym udziałem dzieci, 12.30 (suma), 18.00
W dni powszednie: 7.00, 18.00

 Droga Krzyżowa
W piątki: godz. 17.00 (dla dzieci), 18.30

 Gorzkie Żale
W niedziele godz. 17.00

 Okazja do spowiedzi św.
15 minut przed każdą Mszą św. oraz czasie Mszy św.
W pierwsze piątki miesiąca sakrament pokuty jest sprawowany od godz. 17.00

 Dodatkowe nabożeństwa
W każdą środę o godzinie 17.45 jest odprawiana jest Nowenna do NMP
Nieustającej Pomocy
W każdy czwartek po Mszy Świętej wieczornej jest odprawiane nabożeństwo
do Miłosierdzia Bożego
W każdy piątek po Mszy Świętej wieczornej adoracja Najświętszego Sakramentu
(do godziny 20.00)

Jak dojechać?
Przystanki: Kuźniki, Kuźniki (Stacja Kolejowa): A 122, 126, 128, 129, 149
Dworzec Kolejowy Wrocław Kuźniki 

Historia parafii

30 maja 1988 r. – poświęcenie placu przy ul. Koszalińskiej 15 we Wrocławiu Kuźnikach i pierwsza Msza św. odprawiona przez ks. biskupa Tadeusza Rybaka, sufragana wrocławskiego.
31 maja 1988 r. – pierwsze wykopy pod kaplicę.
12 października 1988 r. – poświęcenie kaplicy przez ks. kardynała Henryka Gulbinowicza.
1989 r. – rozpoczęcie budowy domu katechetycznego, który staje się domem parafialnym.
21 czerwca 1992 r. – ks. kardynał Henryk Gulbinowicz powołuje do życia parafię pw. Św. Andrzeja Boboli, wyłączoną z parafii pw. Św. Wawrzyńca we Wrocławiu Żernikach.
10 października 1992 r. – poświecenie domu parafialnego przez ks. kardynała Henryka Gulbinowicza.
7 października 1994 r. – nawiedzenie Obrazu Jasnogórskiej Królowej przy udziale nuncjusza apostolskiego i ks. kardynała Henryka Gulbinowicza, metropolity wrocławskiego.
7 sierpnia 1995 r. – pierwsze wykopy pod kościół.
25 grudnia 1998 r. – pierwsza pasterka w kościele, odprawiona przez ks. kardynała Henryka Gulbinowicza.
10 października 1999 r. – budowany kościół otrzymuje tytuł: „Votum Jubileuszu Tysiąclecia Archidiecezji Wrocławskiej”.
26 listopada 2000 r. – uroczyste poświęcenie [konsekracja] kościoła przez ks. kardynała Henryka Gulbinowicza.

Żerniki, ul. Żernicka 249
54-510 Wrocław
tel.: 71/357 19 19

Godziny Mszy Świętych
W niedziele: 8.00, 9.00, 10.00, 11.00, 12.00, 18.00, 20.00
W dni powszednie: 9.00 i 18.00

Droga Krzyżowa
W piątki godz. 9.00 (z Mszą świętą); 17.00 (dla dzieci); 17.30;
19.00 (dla młodzieży)

Gorzkie Żale
W niedziele godz. 17.00

Okazja do spowiedzi św.
Spowiedź św. przed Mszami św. lub po ich zakończeniu

Jak dojechać?
Przystanki: Żerniki lub Strachowicka: A 109, 129, 148, 609

Historia parafii
Nazwa wsi Żerniki, wzmiankowanej po raz pierwszy w 1257 r. (wte­dy Surnic, w 1370 Zirnic) wywodzi się od jej mieszkańców, trudniących się wyrobem żerdzi. Już w drugiej połowie XIII w. pojawia się też określenie miejscowości – Nowy Kościół i z 1280 r. pochodzi najstarszy znany zapis o kościele in nova ecclesia. Gotycki kościół w formie zachowanej w zasadzie do dziś, pochodzi z 1400 r. W czasach późniejszych jednak świątynia uległa licznym prze­mianom. Już w XV stuleciu prezbiterium nakryto krzyżowym sklepieniem. Przypuszczalnie też w tym samym stuleciu wzniesiona została górna część wieży, która – podobnie jak dziś – znajdowała się po stronie za­chodniej. W XVIII wieku powiększono okno. Budowla zachowana do 1945 r. miała jeszcze mury pochodzące w większości z XIII w. oraz barokowy wystrój wnętrza.
W czasie oblężenia miasta w 1945 r. doszło do kilkudniowych, zaciętych walk o Żerniki. 23 II 1945 r. osiedle zna­lazło się w rękach wojsk radzieckich, a jego zabudowa znacznie ucier­piała. W gruzach legł również kościół. Odbudo­wa, prowadzona pod kierunkiem arch. Witolda Rawskiego, przy znacz­nym udziale parafian, którzy pracowali społecznie, trwała do 1950 r. Prace zostały zaprojektowane i wykonane niezwykle pieczołowicie, z widoczną troską o przywrócenie urokliwej gotyckiej świątyni jej stanu sprzed katastrofy w 1945 r.
Świątynia ma interesujące, w dużym stopniu zabytkowe wyposażenie. Należą do niego: pochodzące z XVIII w. ołtarz główny z rzeźbionego drewna, chrzcielnica, ponadto XV-wieczna kropielnica z piaskowca. W kościele znajdują się też trzy renesansowe płyty nagrobne i jedna o formach klasycystycznych.

Księże Małe, ul. Świątnicka 32
52-018 Wrocław
tel.: 71 343 79 76; kom. 579 436 633 

Godziny Mszy Świętych
W niedziele: 7.00, 9.00. 10.30 (z udziałem dzieci), 12.00 (suma),
18.00 (dla młodzieży)
W dni powszednie: 8.00, 18.00

Okazja do spowiedzi świętej

W niedziele i dni powszednie 30 minut przed każdą Mszą św. (zakończenie 5 minut przed Eucharystią)

Droga Krzyżowa
W piątki godz. 17.30

Gorzkie Żale
W niedziele godz. 17.15

Jak dojechać?
Przystanki w pobliżu (ok. 1 km od kościoła)
Księże Małe (pętla tramwajowa)
T: 3, 5; A: 100, 124, 134, 800, 820, 870
Z ul. Opolskiej (drogi nr 94, kierunek Oława) skręcić w lewo ul. Świątnicka

 Historia parafii
Dawna podwrocławska osada Księże Małe (Klein Tschansch), położona bliżej miasta, rozwijała się w wieku XIX znacznie szybciej od sąsiednich, a to za przyczyną powstających licznie gospodarstw i ogrodnictw. Z tego też powodu jeszcze pod koniec XIX stulecia miejscowi katolicy zaczęli myśleć o budowie we wsi Księże Małe kościoła, który służyłby także ludności okolicznych miejscowości.
20 czerwca 1909 r. ksiądz Velkel z ramienia Rady Duchownych położył kamień węgielny pod budowę kościoła pw. Matki Boskiej Wspomożenia Wiernych w Księżu Małym, który stanął przy ówczesnej Schwentniger – Strasse (ul. Świątnickiej 30. Świątynię zaprojektował miejski radca budowlany Hermann von Carlowitz. Fundatorami kościoła byli: hrabina Eleonore zu Stolberg-Stolberg oraz radca duchowny hrabia Leopold von Brühl. Budowę ukończono bardzo szybko, bo już w sierpniu tego samego roku zawieszono na wieży kościelnej dzwon, a 2 stycznia 1910 r. miało miejsce poświęcenie nowego kościoła, dokonane przez księdza kanonika Franza Dannhauera.
Obecny kościół pw. Najświętszej Maryi Panny Wspomożycielki Wiernych położony jest niedaleko terenów wodonośnych. Jest to obiekt o monumentalnej architekturze pochodzącej ze schyłkowego okresu historyzmu. Elewacje księskiego kościoła zdobione są romańskim motywem arkadowym – zarówno na szczytach naw, jak i na ścianach bocznych i absydzie. Podobnie też smukłym motywem wnęk arkadowych wznoszących się nad partią cokołową ozdobiono wieżę z półkolistymi okienkami. Utrzymana w duchu pseudo romańskim całość wykazuje w pewnym stopniu cechy stylizacji typowej dla modernizmu. Obiekt wzniesiony jest z cegły i pokryty chropawym tynkiem barankowym, z użyciem granitu (z okolic Szklarskiej Poręby) oraz jasnego piaskowca (z okolic Warty Bolesławieckiej) w partiach cokołowych i w niektórych detalach.
Nawa środkowa nakryta jest sklepieniem kasetonowym (żelbetonowym) i oddzielona jest od naw bocznych filarami z jasnego piaskowca. Ks. Stanisław Cichocki (proboszcz księskiej parafii w latach 1947-1964) sprowadził z Zimnej Wody koło Lwowa, swojej poprzedniej parafii, oprócz chorągwi, feretronów, szat oraz sprzętów liturgicznych również m.in. tryptyk z Chrystusem Królem w centralnej części (po bokach widoczny jest: pokłonem pasterzy, ucieczka z Egiptu, cud w Kanie Galilejskiej i modlitwa w Ogrójcu. Rzeźbiony w drewnie i polichromowany jest dziełem Ireny i Zygmunta Acedańskich, artystów ze Lwowa, podobnie, jak czternaście stacji drogi krzyżowej. Z kościoła w Zimnej Wodzie pochodzi również rzeźbiona pieta oraz obraz Matki Boskiej Nieustającej Pomocy.
W obecnym wyposażeniu wnętrza kościoła zwraca uwagę obraz Patronki kościoła, umieszczony w ołtarzu głównym, przedstawiający Matkę Boską Wspomożenia Wiernych (wizerunek Santa Maria Maggiore). Ten XVIII-wieczny obraz przywieziony został z Jazłowca koło Buczacza, gdzie służył jako feretron w procesjach. W latach 70-tych XX wieku za ks. proboszcza Wincentego Nowosielskiego, z inicjatywy ks. bp. Wincentego Urbana, trafił do kościoła na Księżu Małym, w związku z ówczesną przebudową ołtarza głównego. W odnawianym z racji setnej rocznicy jego budowy kościele uwagę zwraca również kamienny ołtarz główny wraz z tabernakulum, którego drzwiczki wykonane są z rzadkiego drewna różanego, a także pseudo romańska chrzcielnica oraz ambona z płaskorzeźbami.
W roku 2000 parafię na Księżu Małym objęli zakonnicy ze Zgromadzenia Najświętszych Serc Jezusa i Maryi oraz Wieczystej Adoracji Najświętszego Sakramentu Ołtarza (Sercanie Biali SSCC).
Osoby bardziej zainteresowane historią i opisem świątyni odsyłamy do szerszego opracowania Adama Czmuchowskiego: www.parafiaksieze.pl

Złotniki, ul. Wielkopolska 3-5
54-027 Wrocław
tel.: 71/351 74 97

Godziny Mszy Świętych
W niedziele: 8.00, 9.30, 11.00, 12.00, 19.00
W dni powszednie: 8.00, 18.00 

Okazja do spowiedzi świętej

Codziennie 30 minut przed Mszą Świętą wieczorną, w czasie Mszy Świętej oraz podczas rekolekcji wielkopostnych

Droga Krzyżowa
W piątki: godz. 17.30 (z udziałem dzieci), 20.00 (dla dorosłych i młodzieży)

Jak dojechać?
Przystanek Wielkopolska: A 148
Przystanek Złotnicka: T 3, 10, 20

Historia parafii
W wyniku erygowania w maju 2003 roku nowej rzymskokatolickiej parafii
pw. Najświętszej Maryi Panny Różańcowej, postanowiono wybudować dla niej świątynię przy działce przy ul. Wielkopolskiej 3-5. Kościół udało się oddać do użytku już w sierpniu 2005 roku, kiedy to ks. kard. dokonał jego poświęcenia (konsekracji).
Kościół o zwartej bryle, z dachem dwuspadowym pokrytym czerwoną dachówką, został usytuowany na osi północ-południe. Od strony północnej wydzielona została zakrystia oraz pomieszczenia gospodarcze. Świątynia posiada dwa wejścia: główne, z kruchtą od południa, oraz boczne od wschodu. Na zewnątrz ponad wejściem głównym umieszczono duży krzyż. Nawa główna z kolumnami oraz ławkami znajduje się niżej, niż prezbiterium, gdzie umieszczono prostą mensę ołtarzową. Na ścianie, ponad tabernakulum, umieszczono obraz Najświętszej Maryi Panny Różańcowej, wewnątrz promieniście rozchodzących się ornamentów. Po prawej stronie znajduje się obraz „Jezu, ufam Tobie” oraz chrzcielnica. Nad wejściem głównym znajduje się chór z organami, miejscem dla organisty oraz wiernych.
Obok kościoła, od wschodu, wybudowano plebanię, a od zachodu znajduje się parking, Złotnickie Centrum Spotkań oraz ogrodzone boisko.

Stabłowice, ul. Boguszowska 84
54-046 Wrocław
tel.: 71/354 35 15

Godziny Mszy Świętych
W niedziele: 8.30, 10.00, 11.30, 13.00, 18.00
W dni powszednie: 8.00, 18.00.

Droga Krzyżowa
W piątki godz. 17.30 i 19.00

Gorzkie Żale
W niedziele godz. 17.00

Okazja do spowiedzi św.
Codziennie przed Mszą Świętą

Jak dojechać?
Przystanek Stabłowice: A 101, 102
Przystanek Złotnicka (ok. 1 km od kościoła): T 3, 10, 20

 Historia parafii
Pierwszy katolicki kościół w Stabłowicach istniał zapewne już w połowie XIV wieku. W wyniku rozwoju Reformacji w latach 30. XVI wieku świątynię przejęli protestanci. Pod koniec tego stulecia obiekt uległ zniszczeniu, ale w ciągu roku został odbudowany dzięki materialnemu wsparciu, jakiego udzielił Hans Gutschreiber, właściciel włości w Stabłowicach. Obiekt ten, niejednokrotnie modernizowany i rozbudowywany, przetrwał aż do 1945 roku.

Nowa świątynia powstała w stylu „pruskiego muru” (podobnie jak istniejący do dziś kościół św. Anny w Praczach Odrzańskich). Posiadała jedną nawę z chórem i prezbiterium, w którym znajdował się ołtarz oraz drewniany tryptyk. Jego środkowa część przedstawiała opłakiwanie Jezusa po Jego zdjęciu z krzyża, natomiast na dwóch skrzydłach widniały płaskorzeźby św. Andrzeja i św. Wawrzyńca (bądź św. Wincentego). W świątyni znajdowały się także obrazy przestawiające m.in. ukoronowanie Maryi, św. Jana Chrzciciela, Madonnę z Dzieciątkiem, oraz figury św. Jana Ewangelisty i najprawdopodobniej św. Andrzeja Apostoła. Ponadto w kościele znajdowały się tablice nagrobne fundatorów oraz ich żon. Do prostokątnej nawy z biegiem czasu została dobudowana zakrystia a także wieża.
Budowa współczesnego kościoła.
Przybywający po wojnie na te tereny Polacy byli głównie wyznania rzymskokatolickiego. Z tej racji zdecydowana większość świątyń została przekazana katolikom. Ponieważ kościół w Stabłowicach nie istniał, osiedle to stało się częścią parafii w Leśnicy i Praczach Odrzańskich, bowiem dotychczasowa ewangelicka świątynia w Praczach Odrzańskich stała się siedzibą katolickiej parafii św. Anny. Jednakże w świadomości wrocławskich władz kościelnych istniała myśl o utworzeniu w przyszłości osobnej parafii w Stabłowicach. Z tego też powodu w leśnickiej parafii prowadzono od lat 60, XX wieku osobne księgi niektórych sakramentów dla mieszkańców Stabłowic.
O powstanie nowego ośrodka duszpasterskiego we Wrocławiu Stabłowicach starania czynił już, ks. prałat Antoni Reczuch, proboszcz parafii św. Jadwigi Śląskiej we Wrocławiu Leśnicy w latach 1957-1975.
Lata siedemdziesiąte, a przede wszystkim osiemdziesiąte, przyniosły rozwój wrocławskich osiedli, w tym także Stabłowic. Nic więc dziwnego, że szybko narodziła się myśl budowania nowych kościołów i podziałów powiększających się liczebnie parafii. Oprócz zwiększającej się liczby mieszkańców za nową parafią przemawiały inne fakty: długa tradycja dawnego kościoła (zniszczonego w 1945 roku) oraz naturalne granice osiedli, które mogły być granicami parafii. Dopiero dnia 22 marca 1984 roku wydano pozwolenie na budowę domu katechetycznego we Wrocławiu Stabłowicach na działce położonej przy ul. Boguszowskiej.
W celu budowy nowych obiektów sakralnych i prowadzenia działalności duszpasterskiej do Leśnicy skierowano ks. Wincentego Tokarza, budowniczego kościołów w Zielonce i Piasecznie, którego dopiero 1 lipca 1985 roku mianowano administratorem parafii w Stabłowicach. 31 lipca 1985 roku ks. Wincenty Tokarz został ustanowiony proboszczem parafii św. Andrzeja Apostoła w Stabłowicach. Jak sam wspomina, swoją pracę w nowej placówce (jeszcze w 1984 roku) rozpoczął od spotkania z wiernymi na placu budowy, a pierwszym ich wspólnym zadaniem było ogrodzenie całego terenu.

Poświęcenie kościoła
Zezwolenie na użytek kultu w nowo zbudowanej świątyni w Stabłowicach wydane zostało 14 października 1994 r., lecz dopiero trzy lata później została ona uroczyście poświęcona. Stabłowicka parafia dostąpiła zaszczytu, iż jej nowa świątynia została poświęcona podczas odbywającego się we Wrocławiu 46. Międzynarodowego Kongresu Eucharystycznego (25 maja – 1 czerwca 1997 r.). O posługę poświęcenia kościoła pw. św. Andrzeja Apostoła został poproszony ks. kardynał Francis Arinze, z pochodzenia Nigeryjczyk, prefekt Kongregacji ds. Dialogu Międzyreligijnego przy Stolicy Apostolskiej. W poniedziałek 26 maja 1997 roku na Mszę św. o godz. 17.00 zgromadzili się licznie nie tylko parafianie, ale także mieszkańcy całego Wrocławia oraz pielgrzymi z różnych stron świata, m.in. kilkudziesięciu rodaków ks. kardynała Francisa Arinze. Parafianie w samochodach i młodzież na rowerach przywitała czcigodnego Gościa na początku ul. Starogajowej, po czym razem z nim udali się do kościoła.
Ta Msza św. zjednoczyła wokół ołtarza ludzi z różnych kultur i narodów, uświadamiając parafianom w Stabłowicach powszechność i jedność Kościoła.

Leśnica, ul. Wolska 6
54-076 Wrocław
tel.: 71/349 39 51

Godziny Mszy Świętych
W niedziele i święta: 8.00, 9.30, 11.00, 12.30, 16.30, 18.00
W dni powszednie: 7.15, 8.00, 18.00

Droga Krzyżowa
W piątki godz. 8.30, 17.00, 20.00

Gorzkie Żale
W niedziele godz. 17.15

Okazja do spowiedzi św.
W niedziele i święta: w czasie Mszy Świętych
W dni powszednie: 7.45-8.00 i od godz. 18.00

Dodatkowe informacje
Kościół otwarty jest w godz. 7.00-19.00, w piątki w godz. 7.00-21.00

Jak dojechać?
Przystanek Wolska: A 123
Przystanek Eluarda: A 137, 138
Przystanek Leśnica (350 m od kościoła): A 101, 123, 137, 138, 917, 923, 938; T: 3, 10, 20
Dworzec kolejowy Wrocław Leśnica (650 m od kościoła)

Historia parafii
(Na podstawie: S. Mazurek i M.W. Lorenc, Kościół na wrocławskiej Leśnicy, krzyżowcy z czerwoną gwiazdą i ruda darniowa, Wrocław 2016).
Przy kościele parafialnym św. Jadwigi we Wrocławiu-Leśnicy, przy południowej ścianie, w miejscu, gdzie nawa przechodzi w prezbiterium, wznosi się kamienna wieża, zakończona w najwyższej kondygnacji otynkowaną dzwonnicą i zwieńczona dachem pokrytym dachówką.
Do wysokości 10 m wieża zbudowana jest głównie z kamieni polnych różnej wielkości, zbieranych onegdaj w najbliższej okolicy. W konstrukcji wieży widzimy również ciosane bloki piaskowca oraz głównie w przyporach, w ich narożnikach, inny rodzaj budulca – rudę darniową.
W żadnym przewodniku nie znajdziemy informacji o wykorzystaniu rudy darniowej do budowy kościoła na wrocławskiej Leśnicy. Nie wspominają o tym zabytku żadni badacze stosowania rudy darniowej w budownictwie. A ilość rudy darniowej użyta przy wznoszeniu tej wieży jest naprawdę imponująca.
Publikacja ta jest efektem dwuletnich, żmudnych badań naukowych, prowadzonych pod kątem ustalenia miejsca pochodzenia użytego przy budowie materiału. Wcześniej jednak należało dokładnie określić kiedy wieżę wybudowano. Autorzy odkryli wiele szczegółów, związanych z XVIII-wieczną, barokową przebudową naszego kościoła do kształtu, jaki dzisiaj oglądamy.
Z książki tej można dowiedzieć się między innymi dlaczego oś prezbiterium i oś nawy kościoła nie pokrywają. Jak duże jest to przesunięcie? Dlaczego freski tak znakomitego artysty, znanego wtedy już w całej Europie, Feliksa Antona Schefflera, wymalowane na sufitach nawy i prezbiterium, ozdobiły wnętrze niewielkiego, ubogiego, prowincjonalnego kościółka, w ówcześnie biednej i nielicznej parafii katolickiej w Leśnicy? Jaką rolę w przebudowie kościoła odegrał zakon krzyżowców z czerwoną gwiazdą?
Dowiadujemy się również jak wyglądały ołtarz główny i ołtarze boczne przed wiekami. Bo nic nie jest takie, jak nam się dzisiaj wydaje – ulegamy iluzji stałości zabytków. Ówcześni artyści, twórcy ołtarzy – Johan Klӧber i Joseph Queius – nie przypuszczali nawet, że po latach ich dzieła, ich zamysły mogą być tak zmienione.
Na końcu książka opatrzona została bogatym spisem bibliograficznym, w tym także XVIII-wiecznych manuskryptów, z którego korzystali autorzy-badacze.
Nasz leśnicki kościół św. Jadwigi kryje w sobie jeszcze wiele nierozwiązanych zagadek. Jakich? O tym przeczytacie w tej 50-stronicowej, bardzo bogato ilustrowanej książce.
Zapraszamy do lektury tym bardziej, że żadne z polskich dużych miast i niewiele znaczących miast europejskich, nie może pochwalić się zabytkiem wzniesionym z rudy darniowej. Warto więc posiadanie takiego obiektu rozpropagować zarówno w Polsce jak i w Europie.

Pracze Odrzańskie, ul. Brodzka 163
54-067 Wrocław
tel.: 71/354 33 56

Godziny Mszy Świętych
W niedziele i święta: 8.00, 10.00, 12.00, 18.00
W dni powszednie: 7.00, 18.00

Droga Krzyżowa
W piątki godz. 17.30

 Gorzkie Żale
W niedziele godz. 17.00

Uwaga
Aktualizowane informacje są dostępne na stronie parafii: http://pracze.pl/

Jak dojechać?
Przystanek Pracze Odrzańskie: A 101, 103
Dworzec Kolejowy Wrocław Pracze (ok. 1 km od kościoła)

Historia parafii
Parafia w Praczach została ustanowiona w 1383 roku przez biskupa wrocławskiego Władysława. Fundatorem pierwszego kościoła w osadzie (najprawdopodobniej pw. Św. Marcina) był ówczesny właściciel wsi – Ulrich von Pak.
W 1550 r. następuje zmiana właściciela wsi na luteranina Hansa Cullmanna, który podejmuje decyzję o budowie nowej świątyni (1550-1555) z przeznaczeniem na kościół ewangelicko-luterański.
W 1558 r. umiera H. Cullmann, który zapisał swoje dobra szpitalowi Wszystkich Świętych (obecnie J. Babińskiego), a tym samym patronat nad kościołem przejmuje Magistrat Miejski.
Podczas wojny trzydziestoletniej (1618-1648) w Praczach dochodzi do starcia wojsk szwedzkich z austriackimi, kościół zostaje spalony (1643). Odbudowany został w latach 1644-1648 dzięki składkom cechów wrocławskich.
2 lutego 1654 r. cesarska komisja rewindykacyjna, pomimo oporu wiernych, zamyka kościół. Otworzono go dla katolików w 1666 r. Od 6 stycznia 1708 r. (po podpisaniu konwencji w Altranstadt) kościół powrócił w posiadanie gminy protestanckiej, która przeprowadza remont. Kolejny raz świątynia była remontowana pod koniec XIX w., a gruntownie w latach 1912-13.
Do katolików kościół powrócił po II wojnie światowej w 1945 r. W trzy lata później stał się kościołem parafialnym pw. św. Anny.
Prace remontowe przeprowadzono w latach 1963-1970, 1994. Od roku 2001 do chwili obecnej prowadzony jest (przy wydatnym wsparciu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Urzędu Miejskiego Konserwatora Zabytków we Wrocławiu oraz Wydziału Kultury Urzędu Marszałkowskiego Województwa Dolnośląskiego) generalny remont całej konstrukcji kościoła, od fundamentów do poszycia dachu.
Świątynia w Praczach stanowi zapowiedź jednoprzestrzennych rozwiązań, zastosowanych w Kościołach Pokoju w Jaworze i Świdnicy. Budowla ta ma duże znaczenie jako zabytek protestanckiej architektury sakralnej na Śląsku.
W 1648 r. została przekształcona zgodnie z zasadami zreformowanego kultu – świątynia była wówczas jedynie miejscem zebrań gminy, podczas których wysłuchiwano kazań. Dlatego dobudowano nawy boczne, do których wstawiono empory, otwarte na nawę główną jedynie wąskimi arkadami wyciętymi w ściankach działowych. Stałe siedziska w emporach zapewniały wygodę i dobrą widoczność podczas wielogodzinnych kazań, a drewniane stropy zapewniały wspaniałą akustykę. Powstał w ten sposób układ wnętrza typowy dla ewangelickiej świątyni na Śląsku z połowy XVII w. Po roku 1948 został on zakłócony przez zamurowanie i oszklenie większości lóż przyziemia (w ramach obecnie prowadzonego remontu część tych pomieszczeń powraca do dawnego wyglądu). We wnętrzu kościoła nie zachowano pierwotnego układu tzw. „triady liturgicznej” – ambony, chrzcielnicy, ołtarza – które zgodnie z ewangelickim nakazem znajdowały się w pobliżu siebie.
Obecnie w ołtarzu głównym (z 1719 r.) znajduje się nowy (powojenny) obraz patronki kościoła – św. Anny. W ołtarzu bocznym (z poł. XVII w.) – oryginalny obraz przedstawiający ukrzyżowanie Chrystusa Pana. Ambona, na rzucie ośmioboku, nadwieszana, pochodzi z 1648 r. Na jej pięciu ściankach znajdują się obrazy przedstawiające czterech ewangelistów i Chrystusa Zbawiciela. Zewnętrzna, szachulcowa konstrukcja budowli nie uległa większym zmianom.

Różanka, ul. Bałkańska 4
51-111 Wrocław
tel.: 71/325 89 18

Godziny Mszy Świętych
W niedziele: 7.00, 8.00, 9.30, 10.45, 12.00, 18.00
W dni powszednie: 7.00, 18.00

Okazja do spowiedzi św.
W niedziele: 15 minut przez Mszą św. i podczas Mszy św.
W dni powszednie: pół godziny przed Mszą św.

Gorzkie Żale
W niedziele godz. 17.00

Droga Krzyżowa
W piątki godz.: 7.30; 17.30; 18.30

 Jak dojechać?
Przystanek Łużycka: A: 118, 119, 142, 319, K
Przystanek Serbska (C.K. Agora): A 129, 142; T 14, 24

 Historia parafii
W 1353 r. wieś liczyła 376 mieszkańców; był w niej folwark, szkoła, karczma, wiatrak i 42 domy. W połowie XIX w. Różanka należała do ładniejszych osad podwrocławskich. W 1845 r. mieszkało tu 576 mieszkańców.
Część ziem Różanki, na których urządzono później cmentarz osobowicki, została włączona do Wrocławia już w roku 1808; natomiast sama osada została włączona do miasta w roku 1928.
Po zamknięciu w roku 1967 przebiegającej przez Różankę kolejki wąskotorowej, w latach 70. i 80. rozpoczęła się szybka zabudowa w technologii wielkopłytowej. Teren osiedla szybko się zaludniał.
Różanka należała do parafii pw. św. Antoniego na wrocławskich Karłowicach. Jednak odległość od kościoła na Karłowicach sugerowała, że trzeba wybudować kościół na tym osiedlu. Mieszkańcy osiedla przyjęli to z zadowoleniem.
Wraz z nowo ustanowionym proboszczem ks. prałatem Janem Głuszczakiem rozpoczęto budowę. Najpierw miał to być dom katechetyczny z kaplicą, jednak później skorygowano plany i wybudowano kościół. Parafia została erygowana przez ówczesnego metropolitę wrocławskiego kard. Henryka Gulbinowicza w roku 1993, a wcześniej, tj. 24 grudnia 1992 r. została odprawiona pierwsza Pasterka. Nasza parafia, licząca 5924 osoby, mogła poszczycić się nowym kościołem.
Wierni parafii pochodzą z różnych stron Polski, a w znacznym procencie są to rodziny wojskowych, jak również robotnicy i inteligencja. Struktura parafii to przede wszystkim katolicy; pewna część to ludzie obojętni religijnie. Jest kilkanaście rodzin należących do świadków Jehowy, a pojedyncze rodziny to prawosławni i ateiści.
Od 17 listopada 2008 r. proboszczem parafii jest ks. Tadeusz Nowakowski, a wikariuszami księża: Wojciech Antosik i Sylwester Łaska.

Osobowice, ul. Osobowicka 129
51-004 Wrocław
tel.: 71/352 41 71

Godziny Mszy Świętych
W niedziele i święta nakazane: 9.00, 12.00, 18.00
W dni powszednie: 18.00

Droga Krzyżowa
W piątki o godz. 17.30

Gorzkie Żale
W niedziele o godz. 17.15

Okazja do spowiedzi św.
15 minut przed każdą Mszą Świętą, w I piątki miesiąca, przed świętami i zawsze na życzenie.

Jak dojechać?
Przystanek Lipska: A 118, 140
Przystanek Osobowice (ok. 1 km od kościoła): T 14, 24
Stacja Kolejowa Wrocław Osobowice

Historia parafii
Kościół parafialny na wrocławskich Osobowicach został przebudowany z zajazdu „TIVOLI” w latach 1930-31. staraniem mieszkańców i ówczesnego proboszcza ks. Artura Obera.
Parafia została erygowana 1 stycznia 1931 r. Postanowiono wówczas nadać wezwanie świętej Teresy od Dzieciątka Jezus, słynącej wówczas jako ta, która zawierzyła się ramionom Chrystusa, uznając je za windę wiozącą ku niebu.
Budowlę charakteryzuje szlachetna prostota, zarówno w architekturze, jak też w wystroju. Sprzyjający modlitwie prostokątny obiekt oświetla światło dobiegające zza podłużnych, półkoliście zakończonych okien – witraży. Witraże przedstawiają chronologicznie najważniejsze wydarzenia z życia Św. Teresy. W prezbiterium, nad tabernakulum wznosi się Krzyż z Chrystusem, a pod nim Św. Teresa, podająca pąki róż Maryi z Dzieciątkiem. W nawach bocznych znajdują się ołtarze poświęcone Najświętszemu Sercu Pana Jezusa i Niepokalanemu Sercu Maryi. Na ścianach pośredniczących między ołtarzami, znajduje się po jednej stronie obraz Matki Boskiej Częstochowskiej, Św. Jana Pawła II oraz relikwie Św. Siostry Faustyny i Św. Jana Pawła II (kropla krwi), a po drugiej stronie obraz patronki parafii Św. Teresy i jej rodziców: bł. Zelii i Ludwika Martin oraz ich relikwie.
Osobowicka parafia jest jedyną, jak dotąd w archidiecezji wrocławskiej, noszącą tytuł Św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Tutejsza parafia bardzo jest związana z osobą swojej patronki, szerzy Jej kult oraz kult jej błogosławionych rodziców, szczyci się „Małą Tereską”, a Jej „Dzieje Duszy” stały się lekturą wielu parafian.
W dniu 24 czerwca 2005 roku parafia przeżywała uroczystość peregrynacji
relikwii Św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Było to ogromne przeżycie duchowe, nie tylko dla parafian, ale też dla mieszkańców Wrocławia. Spotkanie z patronką wyzwoliło bardzo podniosłą, niespotykana atmosferę, jaka wytworzyła się między uczestnikami tych wydarzeń. Czuło się serdeczność, braterską miłość, atmosferę dobrej, kochającej rodziny. A wszystko, jak wierzymy, dzięki Św. Teresce.
Do parafii należy kaplica Najświętszej Maryi Panny na Świętym Wzgórzu, wraz z kalwarią otaczającą szczyt. Kaplica została wybudowana w roku 1824, staraniem drukarza wrocławskiego Jana Bogumiła Korna. Do momentu wybudowania kościoła parafialnego stanowiła ośrodek kultu tutejszych mieszkańców – zarówno katolików jak i protestantów. Przez wiele lat pełniła rolę ekumeniczną. Jej budowniczy i fundator był protestantem, ale kaplica zawsze pozostawała ku czci Matki Bożej.
Cudowna figura Matki Bożej Osobowickiej została wykonana ok. 1600 roku. Jak głosi legenda, została wykonana z drewna dębu, rosnącego niegdyś na wzgórzu. Od końca XVII w. Osobowice należały do sióstr klarysek. Z powodu cudu uzdrowienia z paraliżu znanego ówczesnego śpiewaka, na tym miejscu wybudowano drewnianą kaplicę, a dąb wycięto. Figurę ustawiono na ołtarzu bocznym. Wkrótce potem zbudowano większą, murowaną kaplicę. Kamień węgielny zawierał spisaną historię Osobowic. W krypcie pod kaplicą jest pochowany Johann Gottlieb Korn, fundator świątyni, protestant.
Obecnie kaplica została odnowiona dzięki staraniom ks. Krzysztofa Jankowiaka.
Święte Wzgórze stanowi przepiękne miejsce kultu i poszukiwania medytacji. Mało znane, ale wciąż odkrywane przez mieszkańców Wrocławia.

Życie podyktowało, że ostatnim – jak na dzień dzisiejszy – etapem rewitalizacji Dworca Głównego PKP we Wrocławiu jest powrót kaplicy pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej. Realizowana w „od nowa” i w innej lokalizacji, pozostaje kontynuatorką tej, która funkcjonowała tam w latach 2002-2010. Po 2010 roku, kolejne lata były czasem negocjacji, które zaowocowały Porozumieniem Wrocławskiej Kurii Metropolitalnej oraz PKP S.A., zawartym we wrześniu 2016 roku. Stało się ono formalnym fundamentem inwestycji: adaptacji zadysponowanych przez P.T. Zarząd Kolei Żelaznych w Polsce, pomieszczeń Dworca Głównego PKP we Wrocławiu, z przeznaczeniem na kaplicę poświęconą patronce Kolejarzy, św. Katarzynie Aleksandryjskiej. Inwestycja ta została rozpoczęta w marcu 2017 roku i trwa do dzisiaj.
Ponieważ dworzec kolejowy jest miejscem szczególnym, a nadto, „nie stać jest nas na byle co”, wystrój naszej kaplicy powierzyliśmy słynnej, gdańskiej pracowni „Drapikowski Studio”. Sławę swą zawdzięcza m.in. inicjatywą budowy w całym świecie – w ramach programu: „Dwanaście Gwiazd w Koronie Maryi” – ołtarzy adoracji Najświętszego Sakramentu do modlitwy nadziei o pokój w świecie. Do tej pory wzniesione zostały już adoracyjne ołtarze m.in. w Jerozolimie (kiedyś przy IV stacji Drogi Krzyżowej, dziś w Betlejem w „Grocie Mlecznej”); w Oziornoje na Syberii; Kibeho w Rwandzie; na Wybrzeżu Kości Słoniowej, w Korei Południowej, a ostatnio w Niepokalanowie. Trwają negocjacje w temacie lokalizacji do wzniesienia takiego ołtarza na kontynentach Ameryki. Koordynatorem inicjatywy oraz podejmowanej modlitwy o pokój, jest równie słynne co autor owych ołtarzy, stowarzyszenie „Comunita Regina della Pace”.
Nasza kaplica dworcowa jest z kolei, 26. Gwiazdą programu wspomnianej, całoświatowej modlitwy, ale w równoległym projekcie programu „Orędowniczego płaszcza Matki Bożej”. Ma on rozpościerać się nad Polską, Europą i całym światem. Pomysł nawiązuje do objawień Matki Bożej w Guadalupe i płaszcza otrzymanego od Maryi przez Jana Diego. Kolejne, symboliczne gwiazdy tego płaszcza – N.B. obrazujące Gwiazdozbiór Panny – to oczywiście kaplice rozsiane również w Polsce, Europie i świecie, w których trwa nieustanna adoracja Najświętszego Sakramentu i modlitwa o pokój.
Cieszymy się mocno wyróżnieniem zaproszenia nas i włączenia do Adoracyjnej Miejskiej Drogi Krzyżowej Wrocławia. Jest to mocno kompatybilne z ideą przewodnią ustanowienia naszej kaplicy dworcowej. Kolejarze bowiem, zwykle „mocno prawi chrześcijanie”, w ramach oferty swojej służby (bo tak odczytują oni swoją pracę) zadbali o to, by Dworzec PKP we Wrocławiu mógł też ofiarować wszystkim podróżującym kaplicę, jako przestrzeń zatrzymania „na chwilę ciszy”. Odwołujemy się więc wspólnie m.in. do mądrości naszych Antenatów, stawiających przy drogach i traktach przydrożne krzyże i kapliczki dedykowane Matce Bożej czy świętym.
Witamy więc najserdeczniej wszystkich i każdego nawiedzających kaplicę św. Katarzyny Aleksandryjskiej na Dworcu Głównym we Wrocławiu. Będziemy radzi, jeśli naszą kaplicą przydamy się w Waszym spotkaniu z Panem Jezusem. Jeszcze bardziej będziemy wyróżnieni, jeśli obecność i modlitwa na Dworcu PKP zaowocuje kolejnymi wyprawami do udziału w adoracji w kaplicy św. Katarzyny na Dworcu Głównym PKP we Wrocławiu.

Prosimy nadto, aby w każdym nawiedzeniu, wśród zawierzanych Panu Bogu intencji, nie pominąć – choćby najmniejszym wspomnieniem – Kolejarzy wrocławskich oraz wszystkich tych, którzy swoją pomocą, modlitwą i gestem ofiary pomogli przygotować to szczególne dla nas miejsce.

ks. Jan Kleszcz
kapelan Kolejarzy Archidiecezji Wrocławskiej

Sępolno, ul. Monte Cassino 68
51-681 Wrocław
tel.: 71/348 32 30

Godziny Mszy Świętych
W niedziele i święta: 7.00; 9.00; 10.30 (dla dzieci szkolnych); 12.30 (suma);
16.00 (rodzinna); 18.00; 20.00
W dni powszednie: 7.00, 9.00, 18.00

Droga Krzyżowa
W piątki godz.: 9.30; 17.30 (dla dzieci); 18.45

Gorzkie Żale
W niedziele o godz. 17.15

Okazja do spowiedzi św.
W niedziele podczas Mszy Świętych; w dni powszednie 15 minut przed każdą Mszą Świętą; w każdy piątek od godz. 17.00 do 18.00

Dodatkowe nabożeństwa
W środy o godz. 18.00 nowenna do NMP Nieustającej Pomocy
W pierwszy czwartek miesiąca w godzinach 17.00 do 18.00 Godzina Święta przed Najświętszym Sakramentem;
W każdy piątek o godz. 15.00 Koronka do Miłosierdzia Bożego, która rozpoczyna adorację Najświętszego Sakramentu, trwająca do wieczornej Mszy Św.

Jak dojechać?
Przystanek Monte Cassino: A 145, 146, 715

Historia parafii
W strukturze kościelnej Sępolno początkowo należało do parafii pw. Świętego Krzyża, usytuowanej na wrocławskim Ostrowie Tumskim. Inicjatywę utworzenia odrębnej, samodzielnej parafii podjął proboszcz świętokrzyski, ks. Johannes Dittrich. Powołał komitet, który 25 marca 1925 r. postanowił o odłączeniu Sępolna od dotychczasowej parafii i budowie kościoła. Rada miasta zatwierdziła pomysł i w roku 1927 sprzedała odpowiedni teren – plac u zbiegu obecnych ulic Monte Cassino i Dembowskiego. Na plebanię i klasztor sióstr Służebniczek NMP przekazano dwa najbliższe domy w zabudowie szeregowej po stronie kościoła (przy dzisiejszej ul. Monte Cassino).
Pozwolenie na rozpoczęcie budowy świątyni wydano dopiero w 1929 roku.
Budowę świątyni rozpoczęto 1 kwietnia 1930 roku. Uroczystość wmurowania kamienia węgielnego w ścianę prezbiterium celebrował w dniu 25 maja 1930 r. wikariusz generalny biskupa Wrocławia, ks. dr Alfons Blaeschke. Konsekracji ukończonego kościoła 30 listopada 1930 r. dokonał sam metropolita wrocławski kardynał Adolf Bertram. Godny uwagi jest fakt, że budowa kościoła trwała zaledwie osiem miesięcy! Świadczy to o wielkiej determinacji budowniczych.
Projektantem kościoła był wrocławski architekt Kurt Langer. Budowla ma układ bazylikowy, trójnawowy, przypominający świątynie starochrześcijańskie z ciągiem arkad naw bocznych. Sufity zamknięte są drewnianymi, płaskimi stropami. Wieża naśladuje romański westwerk o szerokości nawy środkowej. Sama konstrukcja świątyni jest wykonana z żelbetonu, który obłożono cegłą klinkierową.
W ołtarzu głównym widnieje mozaika wykonana w Monachium wg projektu tamtejszego artysty Antona Fliegla. Przedstawia scenę znalezienia dwunastoletniego Jezusa w świątyni jerozolimskiej.
Bezpośrednio przed prezbiterium, po jego obydwu stronach umieszczono drewniane, polichromowane figury: Najświętszego Serca Pana Jezusa i Najświętszego Serca Maryi, dłuta B. Tschoetschela. Lewą boczną nawę zamyka ołtarz poświęcony św. Antoniemu Padewskiemu, w prawej nawie zawisł duży krucyfiks. Godne uwagi są również wykonane w technice mozaikowej stacje Drogi Krzyżowej (także proj. A. Fliegla).
Na chórze umieszczono czterdziestogłosowe organy, wybudowane przez firmę Rieger z Jägerndorf (obecnie Krnov w Czechach). W owym czasie był to jeden z najnowocześniejszych instrumentów we Wrocławiu.
Pierwszym polskim proboszczem mianowano wiosną 1946 r. ks. Piotra Jaroszka. Spośród powojennych proboszczów parafii należy wyróżnić: ks. prałata prof. Eugeniusza Tomaszewskiego (1961-1978) oraz ks. prałata Stanisława Pikula (1978-2002), a także ks. kanonika Janusza Prejznera (2002-2019). Obecnie proboszczem parafii jest ks. Piotr Jakubuś.